Κ Ο Ι Ν Ο Σ Κ Λ Η Ρ Ο Σ Ο Θ Α Ν Α Τ Ο Σ
«Ἐγένετο δέ ἀποθανεῖν τόν πτωχόν καί ἀπενεχθῆναι αὐτόν ὑπό τῶν ἀγγέλων εἰς τόν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δέ καί ὁ πλούσιος καί ἐτάφη.» (Λουκ. ιστ΄ 22)
Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς πολύ παραστατικά μᾶς διηγεῖται τήν παραβολή, ἡ ὁποία παραθέτει τήν καθημερινή ζωή ἑνός πλουσίου ἀνθρώπου τῶν ἡμερῶν τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυρίου καί παράλληλα ἐκθέτει τή δυστυχία μέσα στήν ὁποία ἐκτυλίσσεται ὁ βίος ἑνός πτωχοῦ μέ τό ὄνομα Λάζαρος. Ὁ πλούσιος διάγει τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς του μέσα στή χλιδή καί τή σπατάλη. Δαπανᾶ τεράστια ποσά γιά τό ντύσιμο καί τίς διασκεδάσεις του. Ἔξω ἀπό τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του κεῖται ὁ Λάζαρος κουρελής, νηστικός, πληγωμένος καί κατάμονος. Σύντροφοί του τά ἄλαλα ζῶα, τά σκυλιά τῆς γειτονιᾶς, τά ὁποῖα τοῦ γλύφουν τίς πληγές. Τροφή του τά ψίχουλα, τά ὁποῖα πέφτουν ἀπό τό τραπέζι κάτω στή γῆ. Οἱ μέρες κύλησαν καί τό τέλος καί τῶν δύο ἦλθε.
Ὁ Λάζαρος σάν ἔκλεισε τά μάτια, ἡ σκηνή γι’ αὐτόν μετεβλήθη. Οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ κατῆλθαν καί συνόδευσαν τήν ψυχή του στόν παράδεισο. Πέθανε καί ὁ πλούσιος καί μπῆκε καί αὐτοῦ τό σῶμα στή γῆ. Ἡ ψυχή του ὅμως κατέληξε στήν κόλαση. Ἀπό ἐκεῖ περιφέρει τά μάτια καί συνειδητοποιεῖ ὅτι εὑρίσκεται σέ ἀντίθετο μέρος ἀπό τό δύστυχο Λάζαρο, τόν ὁποῖο ἐκεῖνος περιφρονοῦσε. Σηκώνει τά μάτια καί ἀτενίζει τόν Ἀβραάμ καί τό Λάζαρο νά ἀπολαμβάνει τήν εὔνοιά του. Ζοῦν στόν παράδεισο. Τότε ὁ πλούσιος ὑποβάλλει πρός τόν Ἀβραάμ αἴτημα νά σταλεῖ ὁ Λάζαρος νά τοῦ δροσίσει τά στεγνά χείλη, γιατί καιγόταν ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκετο.
Ὁ Ἀβραάμ μέ πολλή καλωσύνη καί γλυκύτητα ἀπάντησε ἀποκαλώντας τον παιδί του, ὅτι αὐτός στήν ἐπίγεια ζωή χάρηκε τά ἀγαθά του ἐγωιστικά καί ὁ Λάζαρος μέ ὑπομονή ἔφερε τό σταυρό τῶν βασάνων του. Τώρα ὅμως ἡ σκηνή ἄλλαξε καί οἱ δύο βρέθηκαν ὁ καθένας στό ἀντίθετο στρατόπεδο. Ἦταν λοιπόν ἀδύνατο νά ἱκανοποιηθεῖ τό αἴτημά του.
Τότε ὁ πλούσιος ὑπέβαλε ἄλλο αἴτημα πρός τόν Ἀβραάμ, νά στείλει τό Λάζαρο στή γῆ, γιά νά ἐνημερώσει τούς πέντε ἀδελφούς του, οἱ ὁποῖοι φαίνεται ζοῦσαν μέ τόν ἴδιο τρόπο, γιά νά μετανοήσουν, ὥστε νά μήν ἔχουν παρόμοιο τέλος. Αὐτήν τή στιγμή ὁ Ἀβραάμ ὑπενθύμισε ὅτι ὑπάρχει ἡ Γραφή, ἡ ὁποία περιέχει τό Νόμο τοῦ Θεοῦ, ὅπως τόν διετύπωσε ὁ Μωυσῆς καί τά ὅσα δίδαξαν οἱ προφῆτες. Καλά κάνουν νά τούς ἀκούσουν. Ὁ πλούσιος διετείνετο ὅτι μιά νεκρανάσταση θά τούς ἔπειθε πολύ. Ὁ Ἀβραάμ ὅμως ἀπέρριψε καί τό δεύτερο αἴτημα τοῦ πλουσίου, βεβαιώνοντας ὅτι ἀφοῦ δέ διδάσκονται ἀπό τή Γραφή, ούτε ἡ νεκρανάσταση ἀνθρώπου θά τούς ὠφελήσει.
Κάποιοι ἀκούοντας αὐτήν τήν παραβολή ἴσως νά νομίσουν ὅτι ὁ Θεός στρέφεται ἐναντίον τῶν πλουσίων καί εὐνοεῖ τούς πτωχούς. Οὔτε ὁ Θεός οὔτε ἡ Ἐκκλησία ἀπορρίπτουν τούς μέν καί εὐνοοῦν τούς δέ. Τόσο ὁ πλοῦτος ὅσο καί ἡ πτωχεία ἀποτελοῦν δύο καταστάσεις, τίς ὁποῖες ἐπιτρέπει ὁ Θεός ἤ καί προξενοῦν οἱ ἄνθρωποι. Τόσο τό ἕνα ὅσο καί τό ἄλλο ἀπό μόνα τους εἶναι οὐδέτερα. Ἐκεῖνο τό ὁποῖο ὁδηγεῖ στήν κόλαση ἤ τόν παράδειστο ὀφείλεται στήν ἀντιμετώπιση τῶν δύο αὐτῶν καταστάσεων καί πῶς κάποιος τίς χρησιμοποιεῖ. Μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔκαμαν ὀρθή χρήση τοῦ πλούτου καί τῶν χαρισμάτων τους καί ἀνεδείχθησαν διαπρεπεῖς θεολόγοι στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καί εὐεργέτες τῶν ἀνθρώπων θεραπεύοντας τίς ὑλικές ἀνάγκες τους.
Ἄλλοι, ὡς πτωχοί, καλλιέργησαν τήν ταπείνωση καί τήν ὑπομονή καί εὐαρέστησαν στό Θεό, γιατί ἀγαποῦσαν τούς συνανθρώπους τους καί τούς ἐσέβοντο ὡς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, ἀνεξάρτητα τοῦ ποῖοι ἦταν. Τόσο οἱ πλούσιοι ὅσο καί οἱ πτωχοί νά ἐνθυμούμεθα ὅτι εἴμαστε παιδιά τῆς Ἐκκλησίας καί ἀδέλφια τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί μεταξύ μας. Νά σεβόμεθα ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί νά συντρέχουμε ὁ καθένας τίς ἀνάγκες τοῦ ἄλλου στό ὄνομα τοῦ Κυρίου. Μόνο ἔτσι μπορεῖ νά κερδίσουμε τήν εὐαρέσκεια στόν Πλάστη μας καί νά ἔχουμε θέση στούς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ, ὅπου ὑπάρχει «ἦχος καθαρός ἑορταζόντων καί βοώντων ἀπαύστως. Κύριε, δόξα σοι». Ἀμήν!
Ελληνορθοδοξη Κοινοτητα Απ. Βαρναβα Wood Green 